تغییرات فیزیولوژیک و کارایی توتون، روغن گل میخک، ms222 و کتامین در بیهوشی ماهی استرلیاد (acipenser ruthenus)

هدف از این مطالعه دسترسی به غلظت بهینه چهار ماده بیهوش کننده ms222، روغن گل میخک، کتامین و عصاره توتون در بچه ماهی استرلیاد بود. همچنین، تغییرات پارامترهای خونی و بیوشیمیایی در غلظت های بهینه از چهار ماده بیهوش کننده مورد بررسی قرار گرفت. برای بدست آوردن غلظت بهینه غلظت های 45، 50، 55، 60، 65 و 70 میلی گرم در لیتر از ms222، 14، 35، 56، 77، 98 و 119 میلی گرم در لیتر از روغن گل میخک ، 35، 5/37، 40، 5/42، 45 و 50 میلی گرم در لیتر از کتامین و 375، 450، 525، 600، 675 و 750 میلی گرم در لیتر از عصاره توتون مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به زمان های بیهوشی و بازگشت، غلظت های 60 میلی گرم در لیتر (القا 9/6 ± 6/298 و ریکاوری 6/2 ± 3/155 ثانیه) برای ms222، 56 میلی گرم در لیتر (القا 9/14 ± 6/139 و ریکاوری 9/18 ± 151 ثانیه) برای روغن گل میخک، 45 میلی گرم در لیتر (القا 20 ± 380 و ریکاوری 9/82 ± 3/193 ثانیه) و 675 میلی گرم در لیتر (القا 8/21 ± 6/376 و ریکاوری 3/17 ± 570 ثانیه) برای توتون به عنوان غلظت بهینه در نظر گرفته شد. زمان القا و ریکاوری برای ماهی استرلیاد وابسته به غلظت مواد بیهوش کننده بود. تغییرات قابل توجهی در پارامترهای خونی از جمله wbc، rbc، hct، hb، mcv و mch در میان چهار عامل بیهوشی مشاهده شد. نتایج همچنین اختلاف معنی داری در غلظت پارامترهای بیوشیمیایی (کورتیزول، گلوکز و لاکتات) در میان همه موارد بیهوشی مورد بررسی نشان داد.